.....
و بعد رفت تا به مختصات قاب شده ی خاطره اش رسید. (میدانید گاهی فکر میکنم چه چبز این هوس را میندازد جلوی پایمان که برگردیم به آنجایی که خاطره داریم. جز آنکه گوشه ای از ذهن ما در مختصات فیزیکی و مکانی آنجا فیریز شده و مانده است؟ حالا 30 سال بگذرد چه اهمیتی دارد؟ چطور میتوان گفت آن مکان عین خاطره ما نیست و آنچه در ذهن داریم تنها کپی برابر اصل خاطره ماست. به بیان ساده تر خاطره در همان مکان وقوع زیست میکند و البته سترون و بدون تغییر میماند.) به همین دلیل بود که با تمام آنچه از او مانده بود برایش به نبرد خاطره های زنده اش رفته بود. چند عکس و دست نوشته هایی که اهمیت وجودیشان دخلی به برانگیزانندگی احوالش نداشتند. به چهره داخل تصویر خیره شد و آناً تصمیم گرفت. گل آتش سیگار را به عکس نزدیک کرد . گویی با قلمی خیالی چهره ی در قاب تصویر را می آراید. وقتی که از کار دست کشید به آنچه در دست داشت خیره شد. آتش چشمها و دهان را سوزانده بود. روی تصویر جدید تمرکز کرد و خوب به خاطر سپرد. عکس را روی دست نوشته ها انداخت، ایستاد و رفت و هرگز به آنجا باز نگشت. او خاطره تازه ای ساخته بود.آنجا اکنون ماوای صورتکی بی چشم و دهان بود که به سبک گوتیک خویش را می آراست و مکتوباتی عاشقانه داشت. چه خاطره ای هولناکتر و مضحکتر از این!
+++++++++++
پی نوشت:
- میزامپلی(میزانپیلی) را به معنای بزک آورده ام و علت اینکه هر دو را آورده ان ساده است چون اقلکن در اینترنت هر دو استفاده میشوند.
- گوتیک سبکی ادبی - هنری مربوط به اواخر قرون وسطی ست که بر استفاده از نماد ها و پیکره ها و رنگهای دفرم شده ، اغراق شده و دهشتناک تاکید دارد.
اون ماهی سهراب بود که می تونست دچار آبی دریا بشه.
آپم